ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Σελίδες : 80
Εκδότης: ΟΥΡΑΝΟΣ, Αθήνα 2014
Η Αποστολική Εκκλησία της Κορίνθου, εκτός των άλλων αξιοσπούδαστων απόψεων, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και από πλευράς μοναστικού βίου. Έχει μάλιστα να επιδείξει πλήθος Ιερών Μονών (ανδρώων και γυναικείων), Ησυχαστηρίων και άλλων μοναστικών κτισμάτων και εκκλησιαστικών καθιδρυμάτων. Μία από τις γυναικείες Μονές είναι και εκείνη του Οσίου Παταπίου (5ος αι.), πλησίον του Λουτρακίου, στις παρυφές των Γερανείων. Ιδρύθηκε επί Μητροπολίτου Κορινθίας Προκοπίου, τον Σεπτέμβριο του 1953, σε απόκρημνο βράχο, όπου μόνον ίχνη, ίσως κελλιών, προϋπήρχαν και όπου το 1904 ανευρέθη το ιερό λείψανο του Οσίου Παταπίου, στο όνομα του οποίου τιμάται η Μονή. Ο Όσιος καταγόταν από την Αίγυπτο, όπου αρχικά ασκήτεψε, προτού μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, όπου διήνυσε το υπόλοιπο του μοναχικού του διαύλου και εκοιμήθη οσιακώς. Το λείψανό του μεταφέρθηκε και ασφαλίσθηκε στο σπήλαιο των Γερανείων με την φροντίδα των Νοταράδων πριν από την άλωση της Πόλεως. Σήμερα η Μονή Οσίου Παταπίου, όπου ασκούνται περίπου σαράντα μοναχές, εκτός από το πνευματικό, έχει να επιδείξει και φιλανθρωπικό έργο, από την υψηλή σκέψη και προστασία του χαριτόβρυτου λειψάνου του Οσίου Παταπίου.
~~~~~~~~~~~~
.jpg)
Ο Aκαδημαϊκός διδάσκαλος Στυλιανός Γ. Παπαδόπουλος γεννήθηκε στις Αρχαίες Κλεωνές της Κορινθίας το 1933. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πατρολογία και Βυζαντινολογία στη Σορβόνη (Παρίσι), Βυζαντινή Θεολογία και Φιλολογία και Ιστορία της Φιλοσοφίας στο Μόναχο.
Στη Θεολογική Σχολή Αθηνών έγινε αριστούχος Διδάκτορας (1967), Υφηγητής και Καθηγητής (1972) της έδρας της Πατρολογίας και της Πατερικής Θεολογίας. Δίδαξε επίσης και σε άλλα ανώτατα και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Η Πατρολογική θεολογική του παραγωγή εκτείνεται σε όλη την ιστορική ζωή της Εκκλησίας. Εξέδωσε πολλές μελέτες και μονογραφίες για τη Σχολαστική Θεολογία στο Βυζάντιο, για τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας Μ. Αθανάσιο, Μ. Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Ιωάννη Χρυσόστομο, Κύριλλο Αλεξανδρείας και Μακάριο Κορίνθου. Οι αφηγηματικές του βιογραφίες είναι γραμμένες με ακρίβεια και σεβασμό στις πηγές και στο ιερό πρόσωπο των βιογραφουμένων.
Εκπόνησε τρεις τόμους Πατρολογίας και Επιτομή, με νέα μέθοδο συγγραφής των εγχειριδίων, μεταθέτοντας το κέντρο βάρους της έρευνας στην αποτίμηση της θεολογίας εκάστου Πατρός.
Ασχολήθηκε σε μελέτες του με τον Μοναχισμό και με Αγιολογικά θέματα, όπου και η σημαντική συνεισφορά του στο θέμα της Διακήρυξης της Αγιότητος των Αγίων της Εκκλησίας.
Προσέγγισε σε άλλα έργα του θεολογικοφιλοσοφικά θέματα και σύγχρονα προβλήματα, όπως ερμηνεύονται από τον αγιοπατερικό λόγο. Συνέλεξε, ακόμα, υλικό και συνέγραψε βίους Αγίων των ημερών μας. Ανέλαβε επίσης την ευθύνη της έκδοσης συλλογικών τόμων πρακτικών συνεδρίων.
Συμμετείχε σε διορθόδοξα και διαχριστιανικά συνέδρια και διαλόγους ως εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Διοργάνωσε ο ίδιος μεγάλα επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και κλήθηκε για διαλέξεις σε πολλές θεολογικές έδρες Πανεπιστημίων του εξωτερικού. Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας σε πολλές πανεπιστημιακές σχολές. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.
Ως Ομότιμος Καθηγητής συνέχισε να διακονεί την Πατερική Θεολογία συγγράφοντας και κηρύττοντας τον Θείο Λόγο.
Εκοιμήθη στην Αθήνα στις 15 Ιανουαρίου 2012 με το μοναχικό όνομα Γεράσιμος και αναπαύεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους.
~~~~~~~~~~~~
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
και το πανηγύρι στη Μονή των Αιγυπτίων
Τη μνήμη του οσίου Παταπίου τελούσαν στη Μονή
των Αιγυπτίων οι μοναχοί και είχαν στην εορτή
ένα σπουδαίο επίσκοπο και λαμπρό θεολόγο: τον
αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ανδρέα, που ήταν προικισμένος με
ταλέντο ποιητικό κι έγραφε έξοχους εκκλησιαστικούς
ύμνους. Ο ιερός αυτός άνδρας κοιμήθηκε το 740. Η σύ-
ναξη για τον όσιο Πατάπιο ήταν επιβλητική: πολλοί κλη-
ρικοί, μοναχές και μοναχοί, άντρες και γυναίκες της μεγά-
λης πρωτεύουσας, της Κωνσταντινούπολης. Γιατί πολλοί
στην Κωνσταντινούπολη γνώριζαν τα θαύματά του και
προσκυνούσαν μ’ ευλάβεια το άφθορο λείψανό του.
Και το μεγαλύτερο θαύμα του Όσίου ήταν η αφθο-
ρία του τιμίου του σώματος. Είχε τόσο μεγάλη αγάπη
για τον Θεό και τόσο αγία βιοτή, ώστε ο Θεός έκρι-
νε καλό να χαριτώσει το ιερό του λείψανο με αφθορία,
να μη λιώσει δηλαδή. Και ακόμα περισσότερο, έκρινε ο
Θεός καλό να παρηγορεί, να ενισχύει τους πιστούς μέσω
του άφθορου λειψάνου του Οσίου. Οι άνθρωποι το κα-
τάλαβαν γρήγορα και έσπευδαν να το προσκυνήσουν
και να παρακαλέσουν, ώστε να μεσιτεύσει στον Κύριο,
για να τους βοηθήσει στις αρρώστιες και στις δυσκο-
λίες της ζωής.
Στην πανήγυρη λοιπόν, στις 8 Δεκεμβρίου, ήταν πα-
ρών και ο μεγάλος υμνογράφος Ανδρέας Κρήτης. Το
ιερό λείψανο φυλασσόταν στο ναό του Προδρόμου.
Ήταν ο κεντρικός ναός του μεγάλου μοναστηριού, που
όλοι το γνώριζαν ως Μονή των Αιγυπτίων, γιατί το
ίδρυσε ο ασκητής Πατάπιος, που ήρθε από την Αίγυ-
πτο. Ο ιερός άνδρας, όπως θα δούμε κατωτέρω, εγκα-
ταστάθηκε στην έρημη τότε περιοχή των Βλαχερνών,
κοντά στο παράλιο τείχος, στον έκτο λόφο της Κων-
σταντινούπολης.
Το μοναστήρι αυτό για κάποιο διάστημα είχε μετα-
τραπεί σε γυναικείο και οι μοναχές από παραπλήσιο γυ-
ναικείο μοναστήρι βοηθούσαν στη μεγάλη πανήγυρη.
Αυτές λοιπόν πλησίασαν τον επίσκοπο Ανδρέα Κρήτης
και του ζήτησαν να γράψει το Βίο του οσίου Παταπίου
και να εγκωμιάσει τη βιοτή και τη θαυματουργική του
δύναμη. Ήθελαν οι μοναχές να γίνει γνωστότερος ο
Όσιος, να διαβάζει ο κόσμος το Βίο του γραμμένο από
σπουδαίο συγγραφέα και θεολόγο. Άλλωστε αυτά, που
υπήρχαν γραμμένα για τον Όσιο, έκριναν οι μοναχές ότι
δεν αρκούσαν, δεν ήταν αντάξιά του.
Όμως ο επίσκοπος Ανδρέας, μολονότι παλαιότερα
είχε ζήσει πολλά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, δεν
είχε πληροφορηθεί με ακρίβεια για τον όσιο Πατάπιο.
Και τώρα που, χωρίς φαίνεται να το έχει προγραμματί-
σει, βρέθηκε στη Μονή των Αιγυπτίων, δυσκολεύτηκε
με την επιμονή των μοναχών.
Πώς να γράψει το Βίο κάποιου, τον όποιο δεν γνώριζε
αρκετά; Μόνον επειδή επέμεναν οι μοναχές; Ο επίσκο-
πος έδειξε ν’ αμφιβάλλει για τα χαρίσματα του Οσίου
και για τον ίδιο τον Όσιο. Τότε του έφεραν τις «μεμβρά-
νες», βιβλία από εργασμένο δέρμα. Εκεί περιλαμβάνο-
νταν κάποια «εγκώμια» για τον Όσιο. Παράλληλα εξή-
γησαν προφορικά στον επίσκοπο για τον Όσιο, που ήρθε
από την Αίγυπτο, έχτισε μοναστήρι και αγίασε. Προπα-
ντός εγκωμίασαν την αγιότητα του και τις θαυματουρ-
γίες, που γίνονταν σε εκείνους, που προσπίπτουν ευλα-
βικά στο ιερό και πάντα άφθορο λείψανό του.
Δυστυχώς ο Ανδρέας Κρήτης έδειχνε αδιάφορος.
Δεν έδινε σημασία στα λόγια των μοναχών, τις οποίες
θεωρούσε μάλλον αφελείς. Το ίδιο αφελή έκρινε και τα
εγκώμιά τους για τον Όσιο.
